woensdag 6 november 2013

Hak en tak



 “Even een wissel  omzetten, opa!”. Met haar kleine handjes zet ze het wissel van de elektrische trein om. Femke mag onder toezicht van opa altijd even met de trein spelen, als ze aan het logeren is bij oma en opa. Vreugdevol kijkt opa naar zijn kleindochter als hij haar zo bezig ziet en haar gezellig hoort kletsen. Alleen haar verhalen kan hij niet altijd plaatsen. Voor zijn gevoel praat ze altijd van de hak op de tak. Zo even geleden vertelde ze over haar konijn en een boerderij om vervolgens uit te komen in Amerika. Opa denkt dat het misschien met haar leeftijd te maken heeft, ze is pas vier jaar. Voor Femke is de stap van het konijn , de boerderij en Amerika heel logisch. In haar hoofd koppelt ze altijd dingen aan elkaar die voor anderen helemaal niets met elkaar te maken hebben. Ze maakt allerlei gedachtesprongen. Via beelden ziet ze een filmpje in haar hoofd, die haar haar konijn laten zien en zo komt ze uit op een boerderij waar ze laatst was met haar ouders en van de boerderij denkt  ze aan een range  die op de boerderij leek. De range staat in Amerika. Voor mensen die niet zo intuïtief zijn ingesteld, zoals opa, kan het verhaal soms lastig te volgen zijn. Mensen die in beelden denken kunnen verschillende zaken tegelijkertijd ervaren. Voor mensen die in beelden denken zijn deze verhalen heel reëel. Voor mensen die meer logisch denken, in rechte lijnen van a naar b, zijn de verhalen van mensen die intuïtief zijn, vaak onsamenhangend.
Opa knikt en doet net alsof hij het hele verhaal, waar Femke hem zojuist deelgenoot van maakte,  begrepen heeft. “Femke, heb je gezien dat opa ook een boerderij op de treinbaan heeft staan? Kijk maar, daar op die berg staat een boerderij met koeien en schapen er om heen”, zegt opa. Femke ziet het en antwoordt: “Ja, deze boerderij is een echte bergboerderij!”. Het zal me niets verbazen als Femke de “bergboerderij” van opa in een volgend verhaal naar voren zal brengen.

Het snel van de ene naar de andere gedachte associëren komt veel voor bij hooggevoelige kinderen. Voor mensen die logisch denken is het verhaal van deze kinderen niet altijd te volgen. Het zien van een filmpje in je hoofd gaat sneller dan het denken in taal. Iemand die in taal denkt verwerkt twee tot vijf woorden per seconde, terwijl een beelddenker opeenvolgende beelden ziet in een tempo van tweeëndertig per seconde, zoals in een film.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten