Een hek

In mijn vorige column: “Moeder Aarde geeft alles”, vertelde Thom aan zijn groepsgenootje dat wij alles ontvangen van de Aarde. Hij noemde daarin de appel en de Ipod.  Alles wat wij ontvangen, hebben we te danken aan onze Moeder Aarde. Je kunt dan terecht opmerken; maar dat is niet zo op deze Wereld. De ene mens heeft veel meer materie tot zijn beschikking dan de andere mens. Zelf krijg ik nu een beeld voor ogen van mensen in een arm derdewereldland die boven op een vuilnisbelt aan het zoeken zijn naar wat bruikbare etensresten of gebruiksvoorwerpen. Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat de ene mens “alles” heeft  en de ander “niets”.  In deze Wereld zijn er een aantal mensen binnen, onder andere, de banken, de farmaceutische industrie en de voedingsmiddelenindustrie, die zich grote stukken van deze Aarde hebben toegeëigend. Als het ware hebben zij om grote stukken Aarde een hek geplaatst. Welk recht hebben zij om dit te doen? Elk mens maakt even veel aanspraak op overvloed. Een uitspraak van de Indiase wijsgeer Gandhi vind ik in dit kader zeker van toepassing: “Earth provides enough to satisfy every man's need, but not every man's greed”. Oftewel vrij vertaald: “De aarde biedt voldoende om ieders behoefte te bevredigen maar niet ieders hebzucht!”. Ik, ook een hooggevoelig nieuwetijdskind, kreeg deze gedachtespinsels naar aanleiding van de vorige column en wil de lezer hier graag deelgenoot van maken.  Het kan naar mijn overtuiging nooit de bedoeling van Moeder Aarde geweest zijn, dat een aantal mensen schat hemeltje rijk zijn en anderen op een houtje moeten bijten.

Nieuwetijdskinderen dragen bij aan de bewustwording van mensen, zij weten dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor, onder andere, ons leefmilieu.