Nadat ik mijn columns over desorientatie 1 en 2 heb geschreven, moet
ik ineens heel sterk aan Stan, de zoon van mijn vriendin Petra, denken. Stan heeft ook altijd problemen gehad met
taal en rekenen. Hij heeft een vorm van dyslectie en discalculie. Op de basisschool heeft dit de nodige
hoofdbrekens bij zowel Stan als mijn vriendin teweeg gebracht. Gelukkig heeft
mijn vriendin altijd in Stan geloofd en heeft hem dan ook onvoorwaardelijk met
alles wat ze in zich heeft, gesteund. De keren dat zij op ouderavonden
verscheen, waarin zij allerlei negatieve dingen te horen kreeg over haar zoon,
staan haar nog vers in haar geheugen. Jammer dat deze verhalen altijd zo
negatief gekleurd waren. De positieve kwaliteiten van Stan bleven altijd onderbelicht.
De creativiteit van Stan, het gebruik van gereedschappen en het vaardig omgaan
met materialen, bleven onbesproken. Het zijn terdege kwaliteiten waar je verder
mee komt in het leven. Als Stan zeven jaar is, wordt Stan in overleg met de
basisschool op een MLK- school geplaatst. MLK staat voor Moeilijk Lerende Kinderen.
Op deze school heeft hij het naar zijn zin en komt hij volledig tot zijn recht.
Op deze school wordt de nadruk gelegd op wat een kind wel kan. Na de MLK-school
vervolgt hij zijn opleiding en gaat hij naar
het praktijkonderwijs. Binnen het praktijkonderwijs komt hij niet echt
uit de verf, de nadruk ligt daar te veel op het “groen”. Op 18 jarige leeftijd
verlaat hij de school en gaat als hovenier aan de slag. Als hij dit werk een
aantal jaren doet, komt hij tot het
besef dat dit niet is wat hij zijn hele leven wil doen. Hij wil iets in de
scheepsbouw gaan uitvoeren. Inmiddels is Stan 25 jaar en succesvol aan de slag op
een scheepswerf. Hij heeft van zijn hobby zijn werk gemaakt en zet zijn
vaardigheden optimaal in. Stan heeft het helemaal naar zijn zin.
Hooggevoelige kinderen die niet uitmunten in taal- en reken-vaardigheden
hebben andere kwaliteiten waarmee zij als persoon volledig tot hun recht kunnen
komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten