Onderwerpen aan tafel

Op sommige onderwerpen rust een taboe in onze samenleving. Praten over de dood is daar één van. In ons gezin zijn gesprekken over de dood, reïncarnatie en andere diepere levensvragen normale  gespreksonderwerpen aan tafel. Naast dit soort diepere gespreksonderwerpen kunnen we het ook over wat luchtigere zaken hebben, zoals het weer, het eten en bijvoorbeeld huishoudelijke zaken. Wat dat betreft lijken we net een ‘normaal’ gezin. Er ontstaan soms spontaan gesprekken die een bepaalde richting op gaan waarvan je in het begin niet verwacht dat het die kant op gaat. Een gesprek ontvouwt zich als het ware.  Zo kan het komen dat we het over de dood hebben. Mijn dochter kwam al jong in aanraking met de dood.  Haar opa overleed op het moment dat ze 3 jaar oud was. Voor haar is de dood iets dat bij het leven hoort. En zo is dat ook. Het hoeft op zich geen zwaar onderwerp te zijn, als je er maar open over praat. Tenslotte hebben we maar één zekerheid in het leven en dat is dat we dood gaan. Voor de basisschool was het feit dat mijn dochter over de dood sprak reden om het grote zorgteam in te schakelen. Er was geen kleine, maar een grote zorg ontstaan en zodoende wordt het grote zorgteam ingeschakeld.  Het grote zorgteam bestaat, onder andere, uit een psycholoog van Jeugdzorg, een medewerker van Samen op Weg, de intern begeleider en de directeur.  Het team was ingeschakeld, omdat het docententeam nogal bezorgd was geworden…………..mijn dochter had over de dood gesproken. Mijn man en ik werden uitgenodigd bij het grote zorgteam om ons deelgenoot te maken van deze bezorgdheid. Het gesprek begon wat aarzelend: ‘Eh, ehh, jaaa, jaaaaaa. We hebben jullie uitgenodigd omdat we bezorgd zijn dat, eh, uw dochter mogelijk zelfmoord zal gaan plegen als ze, uh, in de pubertijd komt. Ze heeft het regelmatig over de dood en eh, eh, de manier waarop zij zich gedraagt zijn wij erg  bezorgd dat zij zichzelf later iets aan zal doen!’ Gelukkig blijven mijn man en ik allebei, als het onze dochter aangaat, heel dicht bij ons gevoel. Het beeld dat er geschetst werd, daarin herkenden wij onze dochter absoluut niet. Wij zagen het niet zo somber in. Nadat de psycholoog is uitgesproken, stel ik haar een vraag: ‘Wordt bij u het onderwerp ‘de dood’ wel eens aan tafel besproken?’ ‘Eh, nee, dat was een onderwerp waar niet over gesproken werd, bij haar thuis.’ ……..

Jammer, het taboe onderwerp ‘de dood’ zou, als er wat meer over gesproken wordt, minder beladen zijn. Angst voor de dood wordt daardoor minder groot.    

Vaak hebben intuïtieve kinderen een aangeboren weten in zich. Ze kunnen met de meest uiteenlopende gespreksonderwerpen of met de meest bijzondere vragen naar voren komen.